اعتیاد به کوهنوردی

کوهنوردی یک فعالیت هوازی ست که در مدت زمان طولانی اجرا می شود که باعث ترشح مقادیر زیادی از این نورپپتیدها می شود.
‌
باتوجه به تخیله عظیمی که در ذخایر انرژي بدن صورت گرفته از نظر تئوریکی یک روز بعد از کوهنوردی فرد احساس خستگی و ناتوانی دارد اما اینطور نیست ، به دلیل ترشح بالی این نورپپتید فرد احساس نشاط وشادابی دارد.
‌
هنگامی که فرد یک هفته کوه نمیره به قول معروف احساس خماری دارد این به این دلیل است که بدن به اندروفین معتاد شده است و زمانی که این نورپپتید ترشح نشود بدن فرد حالتی شبیه خماری در یک فرد معتاد را پیدا می کند.
‌
اما نترسید جای نگرانی نیست شما معتاد نیستید زیرا این نورپپتید در بدن بطور طبیعی در پاسخ به نیازهای بدن ترشح شده .
‌
اما در فرد معتاد این ماده وارد بدن میشه و محیط هموستئازی بدن را دگرگون می کند.
‌
یک مثال جالب هنگامی فوتبال بازی می کنید فردا آن روز کمی کوفتگی و گرفتگی در عضلات تان احساس می کنید بااینکه فوتبال یک ورزش مهیج است و مدت زمان اجرا آن خیلی کم تر از کوهنوردی است و همچنین ذخایر انرژي به میزان زیادی کاهش نمی یابد اما زمانی که به کوه می روید اندورفین بیشتری ترشح میشه
‌
به دو دلیل:
۱-ترشح اندورفین در فعالیت های با شدت متوسط به حداکثر میرسه
۲-طولانی تر بودن فعالیت بدنی
این موارد باعث میشه که کوهنورد فردا آن روز احساس نشاط و شادابی داشته باشه.
‌
فعالیت‌هایی که باعث ترشح این نورپپتید می شود:
‌
۱- ورزش های هوازی
۲- خندیدن
۳-مصرف غذا های تند
۴-مصرف شکلات
۵- موسیقی
‌
و اصطلاحاً می گویند که به کوه معتاد شدیم.